JO9-1 VVA Kampioen 2de Klasse

Van uw aandachtige supporter;

Als aandachtige supporter ben ik fan van heel veel sporten. Sport in welke vorm dan ook. Teamsport heeft daarbij wel mijn voorkeur en ja natuurlijk staat voetbal daarbij bovenaan. En dan gaat het mij niet zo zeer om de profs maar meer om de aanstormende talenten. De jeugd van de vereniging en uiteraard hebben we het dan over de enige echte vereniging, VVA Achterberg! Ik schrijf op deze site vaak over de Kabouters maar vandaag staat dit gedeelte in het teken van onze F1 of zoals men het in Zeist graag genoemd wil hebben de JO9-1.

Een aantal jaren is daar al iets heel bijzonders aan de hand. Onder leiding van Jan van Beijnum en Babi de Betue hebben zij een elftal neergezet die zeker voor een vereniging als VVA Achterberg, week in week uit een bijzonder respectvolle prestatie neerzetten op een hoog niveau. En afgelopen zaterdag 13 mei was ik op sportpark Tolhuislaan van vv Bunnik’73 getuige van een zeer bijzondere gebeurtenis.

Dit verhaal begint eigenlijk al 14 dagen eerder op 29 april op sportpark Panhuis bij DOVO. De mannen konden deze dag 2 wedstrijden voor het einde kampioen worden. Er hoefde alleen maar gewonnen te worden bij DOVO en dan was het klaar. Ze hadden immers al eerder van DOVO met 5-1 gewonnen dus zelfvertrouwen was er voldoende. Zeker ook bij de leiding en de supporters. Alleen dan komt, juist op de dag van de wedstrijd waar ze allemaal zo naar toegeleefd hebben, kampioenstress (laten we het zo maar noemen) om de hoek kijken. Alles wat er mis kon gaan ging mis. Ik zal u het hele verhaal besparen maar deze wedstrijd werd met 5-2 verloren. En de grootste klap deze dag was dat na scoren van het tweede VVA doelpunt door Tinashe hij op een zeer ongelukkige wijze met een radslag zijn ellenboog uit de kom draaide. Een triest einde van wat zo’n mooie dag had moeten worden.

Zoals ik al zei de mannen hadden nog een kans want ze moesten nog een wedstrijd. En wat voor één. Deze wedstrijd werd gespeeld bij de nummer twee Bunnik uit. Bij winst of gelijkspel was VVA kampioen bij verlies zou Bunnik kampioen worden.

Ik ga u nu proberen te vertellen wat ik gister heb gezien maar om het echt te weten moet u erbij geweest zijn. Gister heeft dit elftal laten zien hoe bijzonder ze zijn. Voorafgaand aan de wedstrijd sprak ik met enkele ouders welke zoals elke week in grote getalen aanwezig waren. Ik zeg u, ze waren niet heel positief gestemd. Teksten als: we gaan niet winnen; het is misschien een keer goed zo; ik hoop op 0-0, waren zo’n beetje in elke hoek van het veld hoorbaar.

Hoe ontstaat dan zoiets vraag je dan af. Eén van de betere spelers Tinashe de Betue zit in het gips en kan niet spelen. Niek Meeuwissen was afgelopen week door zijn enkel gegaan en met veel tape, paracetamol was hij een beetje opgelapt, Bjurn ter Haar was net uit het gips en zeker nog niet 100% fit maar deed wel mee. Kortom donkere wolken boven de velden zou je zeggen…. Nou zeker niet, het waren donkere wolken langs de zijlijn. Want wat daar zaterdagochtend op het veld gebeurde was zo ongelofelijk mooi om te zien. En dat begon al in de kleedkamer waar Jari van Beijnum na de trainer het woord nam richting zijn medespelers. We gaan ervoor en dat doen we met z’n allen ook al is niet iedereen fit of aanwezig we doen dit voor elkaar en zeker ook voor Tinashe. Wat een voorbeeld, deze jongen is pas 8 jaar maar nu al een hele grote.

Vanaf minuut één van de wedstrijd ging iedereen er vol voor, de mannen speelde als één team en hadden werkelijk alles voor elkaar over. Jelle van de Scheur fungeerde als de Sanchez van het elftal, geen sliding was te gek bijna elke aanval werd door hem geblokt. Met daarnaast Dinand van de Weerd met een geweldige versnelling en een uitstekende linkervoet hadden zij samen de controle over de achterhoede. Op rechts Huib van Dijk die zowel verdedigend als aanvallend gevaarlijk was en de hele rechterzijkant voor zijn rekening nam, wat een meters maakte deze jongen. Jari van Beijnum de regisseur van het middenveld die van voor en van achter werd geraakt maar hij gaf geen krimp en dribbelde als een kleine Messi over de hele linie. Sacha van Beijnum die met de voetbal intelligentie van een volwaardige prof de bal over links en rechts naar zijn medespelers wegzet. Daar waar voorin Zeger Menkveld zowel van links als van rechts telkens gevaarlijk vrij voor het doel kwam. En dan Bjurn ter Haar, ongelofelijk net uit het gips en dat zo’n pot op de mat leggen. De hele verdediging was in de war van zijn acties. Tevens een diepe buiging voor Niek Meeuwissen, niks geen pijn gewoon gaan. En hoe, daar waar nodig stond hij of het nu voor of achter was, het maakt hem niets uit. Puur vanuit het belang van het elftal. En in de goal Levi Blaak, wat is een elftal zonder zo’n belangrijke sluitpost. Er waren voor Bunnik zaterdag weinig kansen maar die er toch kwamen waren voor hem geen enkel probleem. Met zijn formidabele uittrappen wist hij iedereen te bereiken. Als laatste Tinashe Betue, ook al speelde hij niet hij was zeer zeker aanwezig sterker nog hij fungeerde vandaag in afwezigheid van zijn vader als de rechterhand van trainer Jan van Beijnum. Wat een enthousiasme en wat een beleving.

Ik ga u niet te veel vermoeien over het verloop van de wedstrijd er zijn beelden van gemaakt en deze zullen snel op de diverse media te zien zijn hoop ik. VVA kwam in de eerste helft op een 0-1 voorsprong door een geweldige knal van Björn ter Haar na een werkelijk prachtige aanval. Na een vermeende lichte overtreding kreeg Bunnik een vrije trap en deze werd net voor rust uitstekend binnen geschoten, 1-1. Na rust hetzelfde spelbeeld als ervoor. Er stond daar een ploeg op het veld die koste wat het kost wilde winnen en dat deden ze ook. Na een mooie voorzet vanaf links was het Huib van Dijk die met een keiharde volley de bal in de linkerhoek binnen knalde, 1-2. Wat een wedstrijd met twee ploegen die zeer aan elkaar gewaagd waren en ongelofelijk veel talent in huis hebben. Eveneens respect voor de scheidsrechter, het was een fel duel maar dat voelde hij feilloos aan. Ook al dachten sommige ouders daar soms net iets anders over. Wat een ochtend en wat een ontlading na het laatste fluitsignaal. En wat een respect voor de leiding. In alle rust gingen de mannen bij elkaar zitten en werd Babi gebeld die er helaas niet bij kon zijn. Hij feliciteerde de mannen en sprak daarbij mooie woorden. Daarna barstte het feest echt los. Kampioenshirts, bekers, ballen, medailles, kinderchampagne en zelfs vuurwerk werden uit de kast getrokken en het was meer dan verdiend voor deze toppers. Grote klasse ook voor de leiding!

Ik heb het u al eerder gezegd, en ik nodig u ook van harte uit een keer zelf langs de velden te gaan kijken, want dit is voetbal en zo hoort het te zijn!