Dé Kampioenswedstrijd VVA JO8
28-05-2018Kampioen zijn is geweldig……maar ongeslagen kampioen is natuurlijk nog lekkerder!
Zaterdag 26 mei 2018……een prachtige zonnige ochtend in Achterveld….euh Achterberg…de spelers zijn vol goede moed….ze zijn er klaar voor. Er was er van de week zelfs ééntje die al durfde te zingen…JIJ…KRIJGT….DIE…..LACH NIET VAN MIJN GEZICHT. (ik zal dat filmpje maar niet tonen)
Alle spelers passen in de VVA bus, de rest gaat rechtstreeks…op naar HDS Leersum. We komen aan bij het mooie sportpark “De Engelse Berg”. Het gras is er groen en de mussen vallen uit de bomen vanwege de hitte maar de stemming zit er nog steeds in en het bulkt van zelfvertrouwen.
Het is bijna tijd. De coach geeft zijn laatste wijze raad (tenminste… dat lijkt wel zo), dan volgt de welbekende yell…..let the game begin!
Het begint rustig, beide teams tasten elkaar nog een beetje af. Ook HDS heeft er leuke spelers bij zitten dus dit kan spannend worden. De coach oogt volledig ontspannen (kan zijn dat dit nog de nawerkingen zijn van de kalmeringsmiddelen van afgelopen wedstrijd. Dat was toch wel een billenknijpertje). Dan vindt Sam dat het leuk genoeg is geweest en scoort prachtig en soepel de 0-1. Ze proeven de winst en gaan nog beter spelen. Er komen meer nieuwe technieken naar boven waaronder mooie kapbewegingen. Ook spelen ze strakke ballen naar elkaar. Thijs krijgt de bal in de voet en neemt deze mee over het middenveld, hij gaat maar door en niemand lijkt hem te stoppen. Hij lost het schot ….maar helaas net geen goal. Jammer Thijs, volgende keer beter. Na 6 min. krijgt Luuk de bal eindelijk lekker voor de linkervoet en maakt de 0-2. Binnen de volgende 5 min. lukt hem dat nog een paar keer en dan staat het 0-4. Ook Sam aast gretig op een 2e goal. Hij hoeft gelukkig niet lang te wachten want in de 13 min scoort hij een fantastische 0-5. Daarna volgt er rust. Iedereen tankt even bij, het is bloedheet.
Het spel wordt
vervolgd. Na een paar minuten scoort Luuk met een hard schot van de
zijlijn de 0-6. Nog binnen diezelfde minuut laat Santi zich gelden en
maakt een strakke 0-7. Maar door alle euforie verslapt de aandacht
een klein beetje en laten ze HDS te dichtbij komen waardoor zij hun
1e goal maken waar zij zo hard voor gewerkt hebben. Luuk
straft dit weer af met een harde knal van zijn linkse en maakt 1-8.
Zo’n 5 min. later volgt HDS 2e goal…stand 2-8. Luuk
herhaald zijn beantwoordende actie en maakt de 2-9. Onze helden, de
(s)toppers Noah de Grasmaaier en Thijs de Bulldozer, zijn wederom
druk bezig in de achterhoede. Samen met Glen, Sam en Tim die het
middenveld geweldig verdedigden kwam de tegenpartij er maar af en toe
doorheen. Als ze de bal niet afpakken of uitschoppen liepen ze de
tegenstander dusdanig in de weg dat deze bijna kansloos was om
überhaupt bij ons doel te komen. En komen ze dan zover moeten ze
eerst de bal nog langs Irina krijgen. Deze topkeepster heeft haar
team al menig maal gered. Echt mooi om te zien hoe ieder van hen zijn
taak speelt. Yoeri vindt dat ik te lang door ratel en dat het nu tijd
is voor zijn moment. Hij ramt er 2 achter elkaar in het net van de
tegenstander (maar goed ook want het salaris van afgelopen woensdag
was alweer bijna op…. Pa) stand 2-11. Er vindt een wissel van
keepers plaats. Irina gaat het veld op en Sam neemt plaats in het
doel. Hij moet meteen aan de bak maar weet de ballen uit het net te
houden. Aangezien het zijn moeders verjaardag is (nog
gefeliciteerd!!) wil Luuk nog even een mooi doelpunt scoren voor
haar. Hij krijgt de bal als hij halverwege het veld is….gaat op het
doel af….ziet dat de keeper te ver uit zijn doel staat ……en
maakt een geweldig lobje over de keeper….een super 2-12. Hij maakt
het af door zijn moeder nog een dikke knuffel te geven, haar dag kan
niet meer stuk.
Iedereen heeft
zo’n rood hoofd … een boze emoticon zou er nog jaloers op
zijn….alles is gegeven voor deze laatste wedstrijd… voor de
coach…..voor de toeschouwers…..ze zijn letterlijk gaar. Nu zou je
denken dat 2-12 wel genoeg is geweest maar daar dacht Santi toch net
even anders over. Zoals een waar aanvoerder dat betaamt besluit hij
de wedstrijd met een topper van goal nummer 13…..eindstand
2-13….ONGESLAGEN
KAMPIOENEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
3e en
zeker de langste helft. De kampioenen werden allereerst getrakteerd
op een welverdiende snack van de MAC door de vader van Yoeri en de
vader van Glen. Heren, bedankt. Ook kregen ze van hun coach een
prachtige kampioensbeker en een nog mooier Kampioenen T-shirt.
Vervolgens ging het feest verder, met zijn alle in de huifkar en
karren maar. Met de muziek op standje “WATZEGJE!!” werden ze door
de vader van Santi (die knappe stuurmanskunsten vertoonde) door heel
Achterveld…euh Achterberg gereden achtervolgt door de moeder van
Noah (die ons waarschijnlijk morgen kan vertellen of je van overmatig
toeteren RSI kunt krijgen) in de VVA bus……wat een optocht.
Eenmaal
aangekomen bij VVA werden de toppers juichend ontvangen met veel rook
en knallend vuurwerk. Ik weet zeker dat ook de Russen weten dat JO8
VVA kampioen zijn zodra ze de satellietbeelden hebben bekeken. Samen
met de andere kampioenen van VVA worden zij gehuldigd. Als sluitstuk
mogen alle kampioenen samen met ons 1e het veld oplopen.
Wat een geweldige dag!
Dan nog even handjes bij elkaar voor onze coach Johan. Je hebt er een goed en leuk team van gemaakt, ondanks dat je de kids het zwaarste werk hebt laten doen. Bedankt voor je tomeloze inzet.
Ik weet wel dat Thijs eigenlijk gelijk had……je krijgt inderdaad niet de lach van hun gezicht!!