Wedstrijdverslag renswoude 8-1 tegen vva 8-1

Supporters wat een wedstrijd was het en wat hebben we de overwinning s’avonds gevierd! De moeder van Irina was daar de verstandigste en ging op tijd naar huis met als excuus dat de vader van Irina moe was. Onze verslaggever en trainer denken dat ze andere plannen hadden…. De rest van de ouders en de trainer hebben het feest gewoon afgemaakt. De trainer vroeg ons om 2.15uur met hele waterige ogen vol van emotie hem naar bed toe te brengen. Met slissende tong vroeg hij of we hem een stukje voor wilden lezen uit het boek van meneer de uil, met als sluitende tekst “oogjes dicht en snaveltjes toe”. Toen wisten wij genoeg....

Laten we maar overgaan tot de orde van de zaterdagmorgen en de uitbundige viering van de overwinning achter ons laten. We moesten om 9.00 uur aantreden tegen Renswoude. Niet wetent wat ons te wachten stond begonnen we aan de warming up en kwamen er al snel achter dat we iemand miste. De motor van ons elftal Noah van Beijnum was er nog niet maar gelukkig kwam hij 1 minuut voor tijd alsnog opdagen en mocht hij als beloning voor zijn bed liggerigheid als reserve naast de trainer op de bank plaats nemen.

De scheidsrechter floot voor het begin van de wedstrijd, de tegenstander had amper door dat we begonnen waren of onze spits met zijn fantastische linkerbeen had hem er al in liggen 1-0. Nog geen 3 minuten later werd het 2-0 door onze aanvoerder! Die vierde zijn doelpunt met zijn vaste sliding op zijn knieën. Fenomenaal, het was net of ik maradona weer terug op de velden zag. Ik moest daarna toch wel even een traantje wegpinken.

Toen deze show voorbij was ging het rap wat score verloop betreft. Want nog geen minuut later scoorde onze rechtshalf Tim de 3-0 vanuit het niets met een afstand schot diagonaal linksboven in de kruising. Na de 3-0 sloop het er een beetje in van dit word een makkie maar dat was niet het geval de tegenstander rukte op en Irina moest een paar keer handelend op treden. We waren gewaarschuwd!

Door een tactische wissel van de trainer, het inbrengen van Sam die de hele week ziek was geweest en op 1 koekje de wedstrijd moest spelen maar dat naar meer dan naar behoren deed, kantelde de wedstrijd weer. Joeri was nog enkele keren gevaarlijk met een paar afstandsschoten op het goal. Thijs hield alles achterin pot dicht en Noah, die gelukkig uit zijn winterslaap was, en als vanouds het hele middenveld bestreek. Hij bracht onze doelpunten machine 3x in stelling en deze schoot ons naar een 6-0 voorsprong. De supporters waren in euforie en als klap op de vuurpijl maakte Santi ook nog de 7-0, na goed voorbereidend werk van Sam.

De scheidsrechter floot voor de rust en alle spelers moesten bij de trainer komen voor de bespreking van de 2e helft. Langs de kant werd er al geroepen 10 10 10 maar zo ver kwam het bij lange na niet. Renswoude herpakte zich en begon te voetballen met als resultaat dat wij slordig werden en niet nauwkeurig waren in de pasing. Een tweede helft om snel te vergeten met als enige hoogtepunt de keeperswissel. Sam die zich toch nog wel wat slapjes voelde voor Irina die het als voetbalster erg goed deed en als een van de weinige de rust en het overzicht bewaarde.

Ik denk mede door het wegvallen van Glen, die thuis doodziek op de bank lag met handschoenen aan en de muts op omdat hij zo graag naar het voetbal wilde, kwamen we de 2e helft conditioneel in de knoei. Gelukkig kunnen we daar op trainen. Voor de rest was de 2e helft er een waar weinig over te vertellen valt en maar snel moeten vergeten.

Na het laatste fluitsignaal hebben we de penalty reeks afgewerkt en hebben we snel met z’n allen de gezellige kantine Van Renswoude op gezocht. De vader van Joeri trakteerde ons allemaal op chips en een bal gehakt! Na al deze lekkernijen op gegeten te hebben keerden we weer terug richting achterberg om het weekend te gaan vieren en ons weer voor te bereiden op de wedstrijd Dev Doorn 10 maart a.s.

Jullie verslaggever wenst iedereen een fantastische week toe en wel thuis.